Bu şarkı nerden aklıma düştü?! Hatırlayanınız, bileniniz var mı bilmem… İbo
diye tombul bi şarkıcı vardı, o söylerdi…
Benim balonlarım vardı, onları kimler kimler aldı…
Balon kıymetli bişiii… Hele uçan balon… İzmir’de fuara gidilince alınır,
kaçmasın diye bileğe bağlanır… Maximum önem gösterilir… Kaçırmaz ve patlatmadan
eve varabilirsen odaya bırakılır, odanın tavanında keyifle seyredilirdi…
İşte benim de öyle kıymetlim, kız arkadaşlarım vardı… Hala varlar ama
çooook uzakta… O kadar çok şey paylaştık ki birkaç cilt roman yazabilirim J)) Kimin kalbi kırılsa birine telefon etmesi
yeterdi… Hepimiz hemen kırmızı alarm verip toplaşırdık… Bir nevi çeteydik J)) Birisi tufaya gelirse plan yapar intikamımızı
alırdık J))) Beraber güler, beraber ağlar, beraber
eğlenirdik… Bazen konuşmamıza gerek kalmadan bir bakışla anlaşırdık… Sanki
bütün fıkraları bir birimize anlatmış ve numaralamıştık da gülmek için sadece
numarayı vermemiz yeterliydi J))) Küçücük bir şey bizi heyecanlandırdığında aynı coşkuyu yaşardık… Seyahat
hayalleri kurar, kimini başarır kimini erteler ama unutmazdık J) Hepimizin kız ya da erkek kardeşi vardı ama
bizim ilişkimiz bi başkaydı… Paylaşılmayan tek şey yalnızlıkmış ya işte biz en
çok onu paylaşırdık J
Şimdi onları çok özlüyorum… İnsanın hayatında kız arkadaş ne büyük bir
ihtiyaçmış J)) yani iki
dedikodu yapacaksın, kocayla olmuyor J)) bir çantayı beğenip de neden çığlık attığını koca anlamıyor J)) bazı şeyleri kız kıza yapmak gerekiyor işte…
Geçenlerde bir Pazar kocamın müzik çalışmasını fırsat bilip Frida &
Diego sergisine gideyim istedim… Deniz de müsaitmiş, AGO’ da buluştuk…
Biletlerimizi alıp içeri girdik… Sergi, hayatlarından kesitler ve fotoğraflarla
başlıyor… Sonra aynı dönemlerde Frida’ nın ve Diego’ nun çalışmalarını birlikte
göstererek devam ediyor… Teknik ve sanat açısından anlamam tabii ama baktım da
Diego sağı solu çizmiş, başka insanları hatta başka kadınları, sosyal
durumları… O bunlarla uğraşırken zavallı Frida hep kendisiyle boğuşmuş, coşkusunu,
sevgisini, üzüntüsünü, tutkusunu, endişesini, aşkını çizmiş durmuş… Umarım
fırsat bulup da gezmişsinizdir sergiyi, üstüne filmini tekrar izleme ihtiyacı
hissediyor insan J değil mi?
Serginin çıkışında Frida ve Diego’yu anmak için Pedro Martinez diye başka
bir sanatçı Meksika geleneklerine göre bir altar hazırlamış… Biz en çok orada
eğlendik… Kağıttan çiçek yaptık, sunduk; aşklarını onurlandırdık… Onlar adına
hazırlanan maketlerle fotoğraflar çektirdik… Bütün bunları da başka kız kıza
gelmiş birkaç kişiyle hemen oracıkta ufak bir çete oluşturup yaptık J)) Bunun da zevki ancak böyle çıkardı gerçekten J
Ben çok şanslıyım hem harika bir kız kardeşim hem de harika kız
arkadaşlarım var. Sanki hayatımın özeti gibi… Feryal, İpek, Gözde, Aylin, Aslı,
Gülden, Didem, Evşen, Sibel bu yazı sizin için kızlaaaarrrss J Sizi düşününce hala gözlerim doluyor ve burnumun
ucu sızlıyor... Hele bazen burada öyle anlar oluyor ki o an hiç değilse biriniz
burada olsaydınız diye düşünüyorum… Ama ne çare kalbim beni çoook uzağa getirdi
J)))
Sonuç olarak kimler geliiiirrr hayatımdan kimler geçeeeer ama hiçbirisi
yerinizi tutmaz… 
Kız arkadaşlarınızın kıymetini bilin… Beyler sözüm size değil; hatunlar
size diyorum… Hayatınızın her döneminde yanı başınızda elinizi uzatabileceğiniz
bir kız arkadaşınızın olması dileğiyle…
EED
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder